31 december 1954 – 31 december 1971
Door: Kees Zijp (1951) woonde op meerdere plekken in Oost: van 1951 t/m 1972 in de Laing’s Nekstraat op nummer 38 3-hoog en, na een tussenpoos in Buitenveldert, van 1975 t/m 1977 op de Middenweg nummer 19 4-hoog (boven schoenenzaak Manwood). Daarna woonde hij tot 1980 in de Bijlmer en van 1980 tot en met 1983 in de Pretoriusstraat nummer 89 1-hoog. Sinds 1983 woont hij in Alkmaar, samen met mijn tweede vrouw.
In 1972 werd de Rehobothkerk gesloopt. Maar de herinneringen aan kussengevechten, pepermuntjes en meisjeskijken blijven.
Ik weet nog dat ik voor het eerst als kleine jongen met mijn ouders naar de grote mensen dienst mocht en ik met mijn voetjes nog niet bij de grond kwam als ik op de harde bank zat. De oudere mensen namen kussentjes mee en met mijn vriend Wim Versloot, wiens vader koster was, heb ik eens een kussengevecht in de kerk gehouden. Daarna lagen de diverse kussentjes natuurlijk niet meer op hun plaats!
Ik woonde in de Laing’s Nekstraat in de Transvaalbuurt en de route naar de kerk liep via de Transvaalkade over de Oeterwalerbrug en de Middenweg, via de Zacharias Jansestraat naar de Kerk met de toren met de Poortershoed. De kerk had zelf geen klokken, maar desondanks heeft er bij een bijzondere kerkdienst gebeijer van kerklokken uit de galmgaten geklonken! Enkele jonge kerkleden hadden een bandrecorder met grote boxen in de toren gezet zodat daaruit het klokkengelui te horen was. Ik denk dat de buurtgenoten wel even vreemd wakker werden want normaal was het stil op de zondagmorgen.
Ikzelf zat met mijn ouders op de linkergalerij gezien vanaf de kansel. Hoogtepunt was het krijgen van een pepermuntje tijdens de preek. Toen ik met mijn beentjes bij de grond kwam mocht ik met mijn vrienden Paul de Vries, Jouke van Asperen, Wim Versloot, Jan Nieuwenhuis en Leender Fisser apart zitten achterop de galerij. We keken tijdens de dienst naar de overkant waar de leuke meisjes zaten.
Mijn familie zat ook her en der in de kerk. Opa en Oma Meinen beneden, Oma Zijp en tante Gre tegenover ons, samen met Oom Jap en Tante Corry. Tante Jans en oom Piet zaten op de middelste galerij. Na de kerkdienst was het vaak koffie drinken bij de familie want die zagen we dan na de dienst. Wat dat betreft was de dienst ook altijd een soort familiereünie.
Het bericht Je mist het pas als het er niet meer is verscheen eerst op Vrienden van Watergraafsmeer.